برگشت پذیری اثر استرس فیزیکی و روانی بر پاسخ انقباضی آئورت جدا شده و مقدار کورتیکوسترون سرم در موش صحرایی یک ماه پس از استرس

مقدمه: در بسیاری از مطالعه ها تأثیر استرس بر سیستم قلبی ـ عروقی نشان داده شده است اما برگشت پذیری این اثر تاکنون خیلی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه تعیین برگشت پذیری تغییرهای ایجاد شده در اثر استرس روانی و فیزیکی بر پاسخ دهی آئورت جدا شده ی موش صحرایی بود. مواد و روش ها: 36 سر موش صحرایی نر در سه گروه شاهد، استرس فیزیکی و استرس روانی تقسیم بندی شدند. تمام حیوانات در شرایط متعارف 12 ساعت تاریکی و 12 ساعت روشنایی و دمای 2±23 درجه ی سانتی گراد با دسترسی آزاد به آب و غذا نگهداری شدند. گروه های استرس به مدت سه هفته تحت استرس فیزیکی و روانی با استفاده از communication box قرار گرفتند. استرس فیزیکی با اعمال جریان الکتریکی به میزان 1 میلی آمپر، 1 هرتز، با طول 10 ثانیه در هر دقیقه و به مدت یک ساعت، دو بار در روز انجام شد و استرس روانی در اثر مشاهده ی موش های تحت استرس فیزیکی اعمال شد. بعد از یک ماه دوره ی بازگشت از زمان اتمام استرس پاسخ دهی آئورت جدا شده به فنیل افرین و کلریدپتاسیم با استفاده از ترانس دیوسر ایزومتریک بررسی شد. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که یک ماه دوره ی بازگشت بعد از استرس، سبب برگشت سطح کورتیکوسترون سرم و پاسخ دهی آئورت در موش به حد طبیعی شده است هم چنین وزن غده ی فوق کلیه که در اثر استرس فیزیکی افزایش پیدا کرده بود، یک ماه پس از قطع استرس به حد طبیعی بازگشت. نتیجه گیری: اثرهای استرس روانی و فیزیکی بر تانسیون (انقباض) آئورت جدا شده در موش صحرایی پایدار نیست.